Jedan od najznačajnijih muslimanskih državnika 20. vijeka bio je saudijski kralj Fejsal b. Abdulaziz Alu Saud. On je bio treći sin osnivača moderne saudijske države kralja Abdulaziza, a njegova majka potiče iz ugledne ulemanske porodice Alu Šejh. Rođen je 1906. godine, a djetinjstvo je proveo kod svog djeda po majci šejha Abdullaha b. Abdullatifa Alu Šejha, gdje je stekao prvi odgoj i obrazovanje, nakon što mu je majka, još kao bebi, preselila na Ahiret.
Otac Abdulaziz ga je uključio u političke aktivnosti veoma rano. Kao dječak od trinaest godina, boravio je u posjeti Francuskoj i Velikoj Britaniji.
U vrijeme vladavine svoga oca Abdulaziza, princ Fejsal se istakao kako na međunarodnom, tako i na unutarnjem planu. Bio je predsjednik delegacije na pregovorima o Palestini 1939. godine, a predvodio je vojsku koja je ugušila pobune i preuzela upravu nad Hidžazom. Godine 1953. otac ga je imenovao za zamjenika premijera i ministra vanjskih poslova.
A nakon smrti oca, kada je vlast preuzeo njegov brat Saud, on je imenovan za prijestolonasljednika i premijera. Zadnje godine vladavine kralja Sauda bile su ispunjene poteškoćama i njegovim čestim odsustvima zbog bolesti, tako da je veoma često boravio u inostranstvu radi liječenja.
U martu 1964. godine, sazvan je kongres uleme, gdje je izdana fetva da je kralj Saud i dalje kralj, a da će sve obaveze oko upravljanja državom preuzeti prijestolonasljednik princ Fejsal. Tu odluku su podržali i predstavnici vladajuće porodice, izuzev kralja Sauda. Razilaženje između Fejsala i Sauda se povećavalo, tako da su uglednici iz kraljevske porodice donijeli odluku da zatraže od uleme šerijatsko mišljenje o razrješenju kralja.
Delegacija uleme je posjetila kralja Sauda, ali je on odbio povući se s vlasti. Zato je tadašnji saudijski muftija Muhammed b. Ibrahim Alu Šejh 1. novembra 1964. izdao fetvu o smjeni kralja i pozvao uglednike da daju prisegu novom kralju Fejsalu.
Kralj Fejsal se u svojoj vanjskoj politici posebno zanimao za pitanje Palestine. Jedan je od najvećih protivnika priznanja Izraela, a zalagao se i za prevazilaženje razlika koje su postojale među Arapima i muslimanima i ujedinjenje truda na putu oslobođenja Palestine.
Jedan od plemenitih gestova po kojem će kralj Fejsal biti upamćen jeste i telegram, koji je 28. augusta 1966. poslao egipatskogm predsjedniku Abdunasiru, moleći ga da ne pogubi Sejjida Kutba.
Abdunnasir je tada izdao naredbu svojim službenicima da sutra ujutru pogube Sejjida Kutba, a da telegram od saudijskog kralja donesu nakon pogubljenja. Nakon toga je poslao telegram saudijskom kralju da je njegovo posredovanje zakasnilo i da je telegram stigao nakon pogubljena.
Kralja Fejsala ubio je njegov bratić princ Fejsal b. Musaid b. Abdulaziz. Ubistvo se dogodilo 25. marta 1975. godine. Prilikom susreta saudijskog kralja Fejsala i kuvajtskog ministra za naftu, princ Fejsal b. Musaid je ispalio hice i ubio kralja Fejsala.
Ne znaju se tačni razlozi zbog čega je ubijen kralj Fejsal, ali mnogi historičari govore da je njegova vanjska politika i odnos prema tadašnjim velikim silama, SAD-om, prije svega, rezultirao njegovim ubistvom. Te se kao razlog ističe poticaj od strane SAD-a, jer je kralj Fejsal prekinuo snabdijevanje naftom tokom Oktobarskog rata.
Ono što podupire ovu tvrdnju jeste i to što je ubica studirao u SAD-u i imao dobre odnose sa tamošnjom administracijom. O ovakvoj pozadini govorio je i sin kralja Fejsala, princ Halid, koji je o tome govorio u jednoj od svojih pjesama.
Jedan od mogućih razloga za ubistvo kralja Fejsala jeste i događaj iz 1965. kada se stariji brat ubice, Halid b. Musaid pobunio i pokušao oružjem zauzeti neke od državnih institucija. U sukobu sa policijom, a tadašnji ministar policije je bio kasniji kralj Fahd, Halid je ubijen. Uzrok atentata moglo bi biti i nagovor Saudovih sinova, jer je kralj Fejsal preuzeo vlast od njihovog oca.
Ubica je pogubljen u novembru iste godine, nakon što je osuđen na smrt, a njegov otac je isključen iz daljeg političkog života države.
