Pojedine partije i njihove frakcije su sklone izdaji državnih interesa, makar jednom, URA se sprema da to učini drugi put. Prvi put je kompletno crnogorsko kulturološko i istorijsko nasljeđe ustupila političkim i geopolitičkim interesima svetosavlja.
Druga izdaja, koja samo što nije otpočela, odnosi se na stvaranje manjinske vlade i na novu saradnju sa svetosavskim pionima
Nije bilo to tako davno kad su se Dritan Abazović i Zdravko Krivokapić jedan drugome, pred svjedocima, zakleli na vjernost. Pod velom naivnosti rasplamsala se i njihova sreća, jer napokon – plan “Srpskog sveta”, dobio je vjetar u leđa.
Ta politička simbioza, za kratko vrijeme, uspjela je da nanese više štete nego što su mogle doseći granice naše pretpostavke, a pretpostavljali smo, i te kako.
U tom (ne)skladu počeo je da se javlja i takmičarski duh, ko će više, brže i bolje (a sve stazom koju prti Crkva Srbije) Crnu Goru servirati Vučiću koji plan za reorganizaciju i preimenovanje crnogorskog identiteta vadi iz svetosavskog rukava. Međutim, đe ima političkog takmičarskog duha, ima i netrpeljivosti kojoj smo se od epizode do epizode svi nadali – i dočekali je.
ŠTA JE DRITANU ABAZOVIĆ
Dritan Abazović samo naizgled polako izdaje srpske interese u Crnoj Gori, i to tako što predlaže manjinsku vladu, navodno zbog zastoja na evropskom putu, no opet, ta manjinska vlada, prema Dritanovom viđenju, ne bi smjela da u svojim redovima drži procrnogorsku struju, što direktno narušava procrnogorski evropski kurs.
Što se zapravo događa? Zdravko Krivokapić još ranije gubi parlamentarnu podršku, što ujedno i označava pad vlade.
Za to vrijeme, Zdravkova apostolsko-ministarska garnitura građanima bača zlatnu udicu u vidu povećanja minimalnih zarada, a sve u cilju promjene izborne volje građana, ne bi li na taj način sebi obezbijedila potrebno vrijeme za asimilaciju Crnogoraca.
Sve vrijeme Demokrate drže Zdravkovu stranu, a tako im nalaže njihova procjena i vjera u fotelje, koje žele sačuvati i kojih se ne žele odreći ni pod cijenu skretanja Crne Gore s građanskog kursa, na koji oni, zapravo, nikad nijesu ni bili – o čemu svjedoči njihovo sadašnje, huškačko ponašanje.
Dalje, Demokratski front nije morao da mrdne prstom, gledali su predstavu koja skoro pa da je po njihovoj režiji. Vučićevi pioni mirno čekaju sljedeći zadatak, no kako i sami najavljuju – neće podržati manjinsku vladu koju predlaže URA, što opet govori da ostaju vjerni svom prosrpskom beskompromisniom nacionalizmu.
Riječ je o partijskoj organizaciji koja je za kratko vrijeme uspjela da uhljebi veliki broj svojih simpatizera, i koju Zapad prepoznaje kao prepreku na evropskom putu, te kao produženu ruku Rusije, koja se direktno miješa u crnogorske političke procese.
Naravno, pojedine partije i njihove frakcije su sklone izdaji državnih interesa, makar jednom, URA se sprema da to učini po drugi put. Prvi put je kompletno crnogorsko kulturološko i istorijsko nasljeđe ustupila političkim i geopolitičkim interesima svetosavlja.
Druga izdaja, koja samo što nije otpočela, odnosi se na stvaranje manjinske vlade i na novu saradnju sa svetosavskim pionima, kao i na podržavanje Temeljnog ugovora sa Crkvom Srbije.
Naravno, tu je i Otvoreni Balkan, i drugi modeli pomoću kojih će pokušati da demoliraju zdravo crnogorsko tkivo.
Ako se uopšte mogu sagledati interesi spomenutih partija, teško se čovjek može razabrati i razumjeti njihove težnje. Važno je razumjeti samo jedno – svi su naklonjeni srpskom svetu i kao takvi predstavljaju malignu mrlju regiona.
Nakon višemjesečnih varijacija, previranja, koketiranja i zamajavanja građana, zavrzlama tek slijedi: URA predlaže koncept manjinske vlade kao, navodno, jedino rješenje za izlaz iz krize, očekujući da takav koncept podrži minimum 49 poslanika, s tim što za DPS i DF ne bi bilo mjesta u manjinskoj vladi, ali očekuju njihovu podršku.
KALKULACIJE IZBORIMA
Nakon što je Skupštini podnijeta inicijativa za glasanje o nepovjerenju Vladi Crne Gore, premijer Krivokapić Skupštini podnosi inicijativu za smjenu potpredśednika Vlade, Dritana Abazovića.
Poslanik Liberalne partije Andrija Popović najavljuje inicijativu za smjenu predśednika Skupštine Alekse Bečića (što je jedino zdravorazumno rješenje kako bi se odmrznuli pregovori sa EU) koju je potpisalo 38 poslanika opozicionih partija DPS, SDP, SD, LP, BS… Da bi nakon toga Vlada Crne Gore podnijela zahtjev za smanjenje mandata Skupštini.
Kao što se može zaključiti, stanje u Crnoj Gori je prilično konfuzno, što ne znači da je tu kraj.
Gospodi iz vlasti do juče nijesu odgovarali izbori, a danas im i te kako odgovaraju, razlog je jasan – žele pripremiti izbore dok su još na vlasti ne bi li sačuvali fotelje od kojih pojedini, poput Bečića, misle da su pupčanom vrpcom vezani za njih, i da bi mirno i spokojno ispunjavali želje vjersko-militarističkoj organizaciji kakva je Crkva Srbije.
Sa istom namjerom, pod maskom građanskog koncepta nastupa i URA, koja modelom manjnske Vlade spašava svoje fotelje jer zna da je za njih cenzus na izborima bajka.
Cio ovaj zaplet izazvao je lavinu bljuvotina koje skoro uvijek čujemo nakon prećeranog ljubavnog sklada. Svjedočimo pećinskom spinovanju sa svih strana, zatim, tu su i razna targetiranja, puna usta demokratije, izdaje, nepoštovanje izborne volje (koja ovakvom vladom nikad nije ni bila zadovoljena) naprosto, tužna ljubavna drama.
S jedne strane, premijer Krivokapić novonastalu situaciju karakteriše kao državni udar, pritom zanemarujući činjenicu da je on sam iznikao iz najotrovnije političke svetosavske struje koja je 2016. godine otvoreno pozivala na krv.
Takođe, sa iste strane dolaze i Demokrate, otvoreni zastupnici Crkve Srbije u Crnoj Gori, ponikli iz SNP-a (koji podržava manjinsku Vladu) da bi tu, takođe prosrpsku partiju, danas nazivali izdajničkom.
S druge strane imamo Dritana Abazovića, čija se politika zasniva na istim prosrpskim vrijednostima koje želi realizovati u okviru manjinske vlade, te na taj način sačuvati poziciju URA-e i zadovoljiti tuđe interese.
Jedan od takvih ciljeva jeste i Otvoreni Balkan, a prethodnih mjeseci se to ogledalo i u bezrezervnom pružanju logistike Crkvi Srbije.
NOVO “DOGAĐANJE NARODA”
Omiljena riječ spomenutih aktera je narod. Narod se desio, narod vidi, narod sudi, narod se okupio, i simptomatično je, svi oni kojima je milije tuđe dvorište – pozivaju se na narod, niko na građane. Razlike su značajne.
No, taj isti narod je ponovo na ulicama, dozvali su ga uigrani spin majstori iz redova vlasti, dozvali su ga ne bi li sebi produžili politički život, pritom se pozivajući na izbornu volju koja zapravo nikad nije bila utemeljena.
Odjednom, imamo razne prosrpske frakcije obojene četničkom ideologijom koje najavljuju blokadu puteva, a tome isprva stidljivu, a sad i otvorenu podršku, daju apostoli iz tabora Zdravka Krivokapića.
Čini se da je Krivokapić zapao pod totalnu kontrolu struktura iz Srbije, pa je tako i dozvolio da određena lica budu tajno sprovedena do njegovog kabineta i da mu diktiraju zadatke.
Za to vrijeme – narod na ulicama. Ističu se simboli Crkve Srbije i države Srbije, šalju se kleronacionalistički impulsi, koriste se kojekakve ekstremizmom obojene poruke. Veći dio Zdravkovih apostola pokazuje podršku i divljenje narodu, koji će tek početi da trpi ekonomske samoubilačke poteze vlasti.
Ono što je interesantno, među narodom, pored pojedinih ministara, našao se poslanik iz bh. entiteta Republika Srpska, Nebojša Vukanović, čija nam je retorika odavno poznata, a zasniva se na ogrezlim nacionalističkim stavovima, no, dobra strana te nesreće je u tome što ga niko ne uzima za ozbiljno, iako on i njemu bliska struktura iz Republike Srpske konstantno odašilje riječi podrške velikosrpskoj šapi nacionalizma koja se sprema da poklopi Crnu Goru.
No, u tome nijesu sami, srpska čorba nije srpska ako nije začinjena ruskim agenturama koje su imale svoju otvorenu ulogu za vrijeme posljednjih izbora, kao i za vrijeme odbrane crnogorskih svetinja od Crnogoraca.
Braniti crnogorske svetinje od Crnogoraca, zar tu nije nešto čudno? Pametnom dovoljno.
Kako u narednim danima bude slabio Vučićev uticaj na crnogorske prilike, i kako se početkom februara bliži siguran pad Vlade Crne Gore, tako će se povećavati kolektivni izlivi neobuzdanog šenlučenja, te će mnogim simpatizerima ovih nakaradnih ideologija iz usta cureti riječi poput: Kosovo, izdaja, kapela na Lovćenu, narod, jedinstvo, Srpski svet, bog… i ostali srpski nedosanjani snovi.
Nama preostaje da sačekamo februar i konačno skončanje ove (ne)vlade, pa da vidimo da li će novi list nositi tehničku vladu, pa izbore, ili će Dritan Abazović iz jednog vrzinog kola – uskočiti u drugo.
Portalanalitika.me
